Im Nebel
!Seltsam, im Nebel zu wandern
,Einsam ist jeder Busch und Stein
,Kein Baum sieht den
andern.Jeder ist allein
,Voll von Freunden war mir die
Welt
;Als noch mein Leben licht war
,Nun, da der Nebel fällt
.Ist
keiner mehr sichtbar
,Wahrlich, keiner ist weise
,Der
nicht das Dunkel kennt
Das unenntrinnbar und leise
.Von allen ihn
trennt
!Seltsam, im Nebel zu wandern
.Leben
ist Einsamsein
,Kein Mensch kennt den andern
.Jeder ist allein
Hermann Hesse، 1877-1962
در مه
شگفت است،پرسه زدن در مه!
هر سنگی و هر بوته ای تنهاست،
هیچ درختی، درخت دیگر را نمی بیند،
همه تنهایند.
زندگی برایم پر فروغ بود
آن گاه که جهانم پر از یاران بود;
اکنون دگر مه فرو افتاده است،
دیگر هیچ چیز به دیده در نیاید.
براستی خردمند نیست،
انکه تاریکی را نشناسد
تاریکی که پیوسته و آهسته
او را از همگان جدا می سازد.
شگفت است،پرسه زدن در مه!
زندگی انزوایی است،
هیچ کس هیچ کس را نمی شناسد،
همه تنهایند.
